Już w 12. tygodniu ciąży okazało się, że nasze maleństwo ma wadę brzuszka. Co czuje mama, która zaraz po porodzie nie ma przy sobie dziecka? Ile myśli tłoczy się w głowie? Ile modlitw zanosi się do nieba? Nie sposób tego opisać. Wszystko zbiegło się w czasie z pandemią, przez co rodzice nie mogli nocować na oddziale.
Pozostało mi wynająć pokój gdzieś w pobliżu. Wtedy pani doktor wspomniała o Domu Ronalda McDonalda. Dom był dla mnie niesamowity, bo położony tak blisko mojego synka, a przy tym pełen serdeczności, pomocy, wspierających i rozładowujących atmosferę rozmów, np. przy kuchennej wyspie.
Każdy ma inną historię bo i różne są choroby, wady i komplikacje.
Każdy rodzic czuje ten sam strach o swoje dziecko.
Każdy kto pomaga drugiemu w niedoli wzrasta.
Każdemu życzymy dużo zdrowia, cierpliwości, pokory i siły.
Każdemu kto Nam pomógł DZIĘKUJEMY z całego serca!