Kampania społeczna „Aby rodzina mogła być razem”

Otwarcie drugiego w Polsce Domu Ronalda McDonalda przy Szpitalu Pediatrycznym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego to doskonała okazja, by wszystkim pokazać Dom. W ramach kampanii społecznej „Aby rodzina mogła być razem” dzięki wsparciu AMS i OMD na 500 citylightach w 8 największych miastach Polski zawisną plakaty z charakterystyczną niebieską ramką. Pokażemy trzy twarze Fundacji i trzy powiązane z nimi osobiste relacje.

Prof. Adam Jelonek, nasz Honorowy Prezes, autorytet w dziedzinie pediatrii, mówi o tym, jak ważne w procesie leczenia są emocje oraz stała obecność i bliskość rodziców dla małego pacjenta.  

Babcia Teresa, która zamieszkała w Domu w Krakowie podczas terapii wnuka Kuby, wspomina o czasie spędzonym z wnukiem, o wsparciu, jakie mogła okazać córce w trudnym dla nich czasie.

Inga i Marcin, rodzice Maksa, mówią o tym, że mogli być blisko syna, mieszkać całą rodziną tuż przy szpitalu, być na każde wezwanie, mieć codzienny kontakt z lekarzami, ale przede wszystkim mieć siebie każdego dnia.

Domy Ronalda McDonalda na całym świecie budowane są z myślą o rodzinach dzieci długo hospitalizowanych, leczonych z dala od własnego domu. To miejsca, w których rodzice mogą mieszkać w czasie pobytu dziecka w szpitalu. Tworzą namiastkę własnego domu, dając dorosłym poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji w nowych warunkach. Rodzic dziecka przewlekle hospitalizowanego narażony jest na silny stres związany z procesem leczenia.

Stan napięcia pogłębia brak zaplecza do normalnego funkcjonowania w czasie pobytu w szpitalu w obcym mieście – miejsca do zjedzenia, umycia się, snu i odpoczynku. Jeśli stan ten trwa przez kilka miesięcy – fizyczna i psychiczna forma rodzica pogarsza się. Ciągłe zmęczenie narasta, a przecież rodzic jest najważniejszym towarzyszem swojego dziecka w chorobie. Emocje rodzica przekładają się na emocje dziecka, które często swojej choroby nie rozumie.

To dlatego pediatrzy podkreślają, że choroba dziecka to choroba całej rodziny. Wywraca życie do góry nogami, zaburza równowagę, stawia przed niewiadomymi, niełatwymi decyzjami, zmusza do wielu zmian takich, jak wyjazd na tygodnie albo miesiące do odległego miasta, gdzie znajduje się specjalistyczny szpital i lekarska pomoc, ale nie ma bliskich, domu, oparcia w znanej codzienności. Dlatego tworzymy „domy poza domem w czasie choroby dziecka”.

Domy są zawsze bardzo blisko szpitali. Zapraszamy mamę i tatę, często babcię lub inną bliską osobę, aby zamieszkały razem i wspierały nie tylko chore dziecko, ale też siebie nawzajem. Domy to realizacja idei opieki skoncentrowanej na całej rodzinie.